নৱবৰ্ষ উপলক্ষে প্ৰিয়তমালৈ এখনি চিঠি

মৰমৰ প্ৰিয়তমা,
মৰম ল’বা | আশা কৰো তুমি কুশলে আছা । মোৰ চিঠি লিখাৰ অভ্যাস
নাই , তোমালৈতো ফোন, এছ এম এছ
কৰা নহয়  | সেয়েহে মনতে
ভাবিলো এইবাৰ নতুন বছৰৰ প্ৰাক্ক্ষণত
তোমালৈ বুলি এখন চিঠিকে লিখো |
চিঠিতনো কি লিখিম ? লিখিম
বুলিতো বহুত কিবা কিবি
ভাবিছিলো | কিন্তু হাতত যেতিয়া
কলম তুলি ল’লো শব্দবোৰ ভাষাহীন হৈ
ক’ৰবাত গৈ লুকাই থাকিল | তুমি বাৰু
এতিয়া কি কৰিছা ? সাৰে আছানে ?
নে নিৰ্জন ৰাতি শেতেলীত পৰি
সপোন ৰাজ্যত বিচৰণ কৰিছা ?
এনেও বৰ্তমান শীতৰ দিন,
তোমাৰ বাৰু শীতৰ দিনৰ অনুভৱ কেনে ধৰণৰ ।
মোৰ ভাল লাগে শীতৰ দিন,
নৱেম্বৰ,ডিচেম্বৰ
আৰু জানুৱাৰী৷
এই মাহকেইটা
আহি পালেই শীতৰ অনুভৱে মনবোৰ
পুলকিত কৰে৷ দোকানবোৰত গৰম
কাপোৰৰ পয়োভৰ৷ ৰাতিপুৱাবোৰ
সোমাই থাকে কুঁৱলীৰ চাদৰৰ তলত৷
ওলাও নোলাওকৈ লাজৰ ওৰণি টানি
পূৱ আকাশত দেখা দিয়ে সূৰ্যকান্তিৰ
কোমল ৰ’দালীয়ে৷ গৰম কাপোৰৰ উম
এৰি বিচনা এৰি আহিবলৈ এলাহে
আগুৰি ধৰে৷ শীতৰ অনুভৱ বুলিলে আৰু
কিছু নষ্টালজিক সময়ৰ স্মৃতিয়ে হৃদয়
বলুকাত উখল-মাখল লগাই পাৰ হৈ যায়৷
তাৰ ভিতৰত ৰাস উত্সৱ,বৰদিন,মকৰ
সংক্ৰান্তি আৰু আমাৰ বুকুৰ আপোন
ভোগালীকে ধৰি কেবাটাও উত্সৱৰ
মিঠা অনুভৱ৷ ইংৰাজী নতুন বৰ্ষৰ আগমনৰ
বতৰা শীতে আনে আৰু দিয়ে মাদকতা
ভৰা আদৰণি উত্সৱ৷ একুৰা জুই আৰু এজুম
মানুহৰ ৰসাল আড্ডাৰ লগত গৰম চাহ
পকৰা আদি শীত আতৰোৱাৰ চেষ্টাৰ
লগতে মানুহৰ যান্ত্ৰিকতাহীন জীৱনৰ
অলপ সোৱাদ লোৱাৰ সুযোগ৷ বনভোজৰ
হাঁহি ফুৰ্টি , নাচ-গানেৰে শীতৰ
উদযাপন সঁচাকৈয়ে মনোৰম৷ গৰম
নোমাল কাপোৰৰ তলত হাত-ভৰি
লুকাই অথচ অন্তৰৰ দুৱাৰ মেলি থয়
শীতে৷
বাৰু যিয়েই ন’হওক মাজত মাত্ৰ এটা দিন |
তাৰ পিছত আমি আকোৱালী ল’ম এটি
নতুন বছৰ | হেৰাই যাব আমাৰ মাজৰ পৰা
সুখ-দুখ , হাঁহি-কান্দোনেৰে ভৰপূৰ আন
এটা বছৰ | হয়তো হেৰাই যাব পাৰো ম ই,
তুমি আৰু আমাৰ বহুতো বন্ধু-বান্ধবী |
  ছেঃ
লিখোতে লিখোতে ঢেৰ কিবা
কিবিখন লিখিলো | তুমি ছাগে পঢ়ি
আমনিহে পাবা | আৰুনো কি লিখিম...
যাব লগিয়া সময় বোৰতো আমাৰ মাজৰ
পৰা আতৰিয়ে গ’ল | ধৰি ৰাখিবতো
নোৱাৰি | মাথো জিপাল হৈ
থাকিব এমুঠি স্মৃতি | যি স্মৃতি অনাগত
ভবিষ্যতত প্ৰেৰণা হৈ থিয় দিব আমাৰ
সন্মুখত | আৰু ইয়াৰ দ্বাৰাই আহিব লগা
সময় বোৰক আমি নতুনকৈ তথা সুন্দৰকৈ
সজাব পাৰিম | আজিলৈ আৰু
নিলিখো... শেষত নতুন বছৰৰ হিয়া ভৰা
উলগ যাচিলো | নতুন বছৰটিয়ে
তোমালৈ লৈ আনক সুখ-শান্তিৰে সমৃদ্ধ
অনাবিল আনন্দ | তোমাৰ জীৱন সুখৰ হওঁক
এয়াই মোৰ ভগৱানৰ ওচৰত একান্ত
প্ৰাৰ্থনা | লগতে তোমাৰ পৰিয়ালৰ
সকলোলৈ মোৰ হিয়া ভৰা মৰম, শ্ৰদ্ধা
আৰু নৱবৰ্ষৰ শুভেচ্ছা থাকিল |
                                        ইতি,
                             তোমাৰ নষ্ট প্ৰেমিক
                                 ইলিয়াছ হাছান

নতুন আশা (নৱবৰ্ষ উপলক্ষে)

এফালে সৰি পৰা ,
জীৱনৰ এখিলা ৰঙীন পাত
আনফালে নতুনকৈ পোৱাৰ ;
জীৱনৰ এক আনামী সপোন |
পুৰণিক নেওঁচা দি নবীনৰ সন্ধানত
তুমি আজি ব্ৰতী হোৱা ;
তোমাৰ জীৱন মহান হওঁক |
জীৱনৰ পৰা পোৱা এটি এটি ক্ষণ ,
জীৱনৰ সৈতে খেলা এটি এটি পল
;
তুমি আজি আকৌ আশা কৰা
নতুন ৰূপেৰে, নতুন সাজেৰে, নতুন
আশাৰে
সপোনৰ এটি আনন্দময়ী দিন |
তোমাক কি লাগে....
তোমাৰ বিবেকক সোধা;
মনৰ সকলো উপচায় দিয়া ,
আৰু তাতেই ;
তুমি আজি পুনৰ স্নান কৰা ,
নতুনত্বৰ সমগ্ৰ সত্বাত ,
নতুনত্বৰ সমগ্ৰ অস্তিত্বত । । ।
নতুন বৰ্ষ উপলক্ষে । । । ।

প্ৰেমৰ কবিতা

তোমাৰ চকুৱে মোক
ভাবুক কৰি তুলিলে
তোমাৰ চঞ্চল
চাৱনিয়ে মোক আবেগিক কৰি
তুলিলে
তোমাৰ উত্তেজনাই
মোৰ বহু নিশা কাঢ়ি নিলে
তোমাৰ মৰমে
মোক উন্মাদ ৰাতিৰ উন্মাদ প্রেমিক
কৰি তুলিলে
তুমি বৈ থাকা তেজ
হৈ মোৰ প্রতি সিৰা উপসিৰাৰে…
তোমাৰ উশাহে মোক
লেখক সজাই তুলিলে
তুমি বেয়া পালেও/ভাল পালেও
মোৰ ভাব, ভাষা আৰু মনৰ পৃথিৱীৰ
তুমি স্থায়ী বাসিন্দা…

তোমাৰ অনুভৱৰেই শব্দৰ মায়াজালৰ সৃষ্টি

তোমাৰ বুকুত শব্দময় নদীৰ
গভীৰতা শাওণৰ আকাশৰ
উন্মাদনা তোমাক ভাল
পাওঁ বুলি কলেই ৰিম
ঝিম বৰষুণ নামে তুমি
শব্দময় প্রাণৰ দুহিতা,
ভালপোৱাৰ নন্দন
প্রতিমা... তুমি শব্দ তুমি
গোন্ধ আহিনৰ দুবৰি
বুটলা সোনাৰুৰে
মালা গোঠা কবিতাৰ
দৰে সজোৱা নিশাৰ
আকাশ তোমাৰ উশাহত
ফুলে শেৱালিৰ সুবাস!!

কোন বাৰু তুমি(প্ৰিয়তমা)

নিশাৰ এন্ধাৰৰ আৰেঁ আৰেঁ
জোনাকী পৰুৱাৰ দৰে
মোৰ হৃদয়ৰ আৰেঁ আৰেঁ
কোন বাৰু তুমি ?
ক'লা ডাৱৰৰ মাজত থকা
শুকুলা মেঘৰ দৰে
মোৰ হৃদয় দাপোনত
দেখা দিয়াহি
বিজুলীৰ চিক্ মিকনি স্বৰুপে ।
যেতিয়াই বিচৰণ কৰোগৈ
মোৰ স্বপ্ন-ৰাজ্যত
দেখা পাওঁ তোমাৰ হাহিঁ
আৰু বেকা চাৱনি,
যিয়ে দেখায় তোমাক
অতিব শুৱনি ।

নষ্ট প্ৰেমিকৰ নীলা খামৰ চিঠি

মৰমৰ প্ৰিয়তমা,

                এই শব্দহীন মায়ালগা নিশাটিত
তোমালৈ মনত পৰিছে। দুচকুৰ
প্ৰতিটোপাল চকুলোত তুমি জিলিকি
উঠিছা। বুটলিব খুজিছো চকুলোত তুমি
তুমি লগা অনুভৱ বোৰ।তোমাৰ বাবেই
সজাইছিলো অনুভৱৰ বুকত সকলো
সেউজীয়া। কিছু মৰম কিছু ভালপোৱা
আৰু কিছু অবিস্বাসৰ সুৰ- সকলোবোৰ
নেওচি তুমি গুছি গলা দুচকুত চকুলোৰ ঘৰ
সাজি। কপালত সেয়া ফোঁট নে তেজৰ
টোপাল, মোৰ ছোন চকুপানীৰেই জীৱন
জীপাল....
তুমি জানানে প্ৰিয়তমা??
মই নোৱাৰিলো তোমাৰ বুকুৰ
উত্তাল কামনা খিনি বুটলিব...আৰু
নোৱাৰিলো তোমাৰ হৃদয়ত প্ৰেমৰ
এগচি চাকি জ্বলাবলৈ...। কিজানিবা
সাজিব নোৱাৰিলো আঙুলিৰ সঁহাৰিত
সমুদ্ৰ গভীৰ বৰ্ণমালা...।তুমিছোন
জানাই প্ৰিয়তমা, এয়া উদ্মাদ প্ৰেমিকৰ নষ্ট
প্ৰেম...। এয়া চোৱা দুচকু ৰঙা হৈ
পৰিছে, চকুলো নিগৰি আহিছে, শব্দৰ অভাৱত মৌন হৈ পৰিছে মোৰ তেজৰ প্ৰতিটো কণিকাত মিহলি হৈ থকা মৰম-ভালপোৱাবোৰ ।
               তোমাৰ নষ্ট প্ৰেমিক
                ইলিয়াছ হাছান

মোৰ বাবে তুমি এটি কবিতা হোৱা

মোৰ বাবে
তুমি এটি কবিতা হোৱা...
তোমাক সাবটি উজাগৰে পাৰ কৰিম
শীতৰ ওৰেটো দীঘল নিশা...
কঁপিব নেকি তোমাৰ জামুবুলীয়া দুটি
ওঁঠ ?
মোৰ অনুভৱেৰে তোমাক পিন্ধাম
আহল বহল ভালপোৱাৰ উমাল চোলা...
চিপচিপিয়া এজাক আবেগৰ বৰষুণে চুই
যাব
তোমাৰ লাহী-পাহি দেহা...
মোৰ বাবে
তুমি এটি কবিতা হোৱা । । ।

শান্ত আছিলো মই

শান্ত আছিলো মই
মৃদু মলয়াৰ দৰে,
মতলীয়া কৰিলে মোক
ফাগুণৰ বতাহে,
কিয় জানো মনে
আজি একোকে নেমানে,
উৰণীয়া পখিলি হৈ
মন মোৰ উৰি ফুৰে,
হৃদয় আজি মোৰ
দুৰু দুৰু কঁপে,
কোনোবাই যেন বাৰে বাৰে
ৰিঙিয়াই মাতে,
শিলত থেকা খাই
প্ৰতিধ্বণী উঠে,
সপোণত কোনে জানো
গীত গাই আমনি কৰে,
শান্ত আছিলো মই
মৃদু মলয়াৰ দৰে । । ।
 
  ✍হাছান✍

তুমি অবিহনে আজি প্রেম হ'ল একাদশী

তৰাৰ দেশতে জোনবাই
অকলে থাকে উজলি,
তুমি অবিহনে আজি
প্রেম হ’ল একাদশী ।
হৃদয়ৰ সাঁচিপাতত লিখা
মনৰ বাতৰিবোৰ
গ’ল যে উৱলি ।
লহিওৱা বেলিয়ে সন্ধিয়াৰ পৃথিৱীক
নিয়ৰৰ চুমা যাছি
গ’ল যে আঁতৰি,
সপোন নদীৰ ঘাটতে
তুমি আছিলা মোৰ কাষতে,
তুমি অবিহনে আজি
প্রেম হ’ল একাদশী,
পুঁৱতি নিশাৰ সপোন ভাঙি
কাঁচিয়লি ৰ’দৰ জিলিকনি সানি
অ’ মোৰ অভিমানী  প্ৰিয়তমা
উৱলি যোৱা সাঁচিপাততে
আকৌ এবাৰ লিখিম
হৃদয়ৰ বতৰা ,
হিয়াত মোৰ এপাহি ৰঙা গোলাপে
আজি পাহি মেলিব ধৰিছে
তুমি অবিহনে আজি
প্ৰেম হ'ল একাদশী । । । ।
✍✍✍হাছান✍✍✍

college dairy

মোৰ কবিতাত তোমাৰ উপস্থিতি

গভীৰ নিশা
অন্ধকাৰৰ মাজত
এজাক কুমলীয়া বতাহ
মাজে মাজে জোনাকৰ
চিলিমিলি পোহৰ
তাতেই আকৌ
মেঘালী চুলি উৰুৱাই
আন্ধাৰৰ ফাকে ফাকে
এটি মিছিকীয়া হাঁহিৰে
দুচকুৰ মৰমসনা ভাষাৰে
মোৰ এই সপোনত
চঞ্চল হোৱা মনক
উৎসাহিত কৰে
তোমাৰ আগমনেৰে । । ।

✍✍✍ইলিয়াছ হাছান✍✍✍

কিছু অনুভৱ

দুপৰীয়াবোৰত খহি পৰে বিষাদ গধুৰ তপত
নিশ্বাস। নিৰ্জনতাৰ কৰুণ বাঁহীৰ সুৰে
ক্রমে আঁতৰাই লৈ যায় মোৰপৰা মোক।
চকুপানীবোৰ গান হৈ ভাঁহি আহে
দুচকুয়ে। বাঁহীৰ সুৰবোৰ ক্রমে শিপাই
হিয়াৰ গভীৰৰপৰা গভীৰলৈ। বিষাদৰ
দাল-পাতবোৰ লহপহকৈ বাঢ়ি আহে
নীলাৰপৰা নীলা হৈ।
সময়ৰ কোনটো ফেৰেঙণিত ওলমি
থাকিলা তুমি? পুৱাবোৰ আহি গুচি
যায়, তুমি নাহা পুৱাটিৰ সৈতে
ৰ’দকাঁচলি হৈ। আবেলিটো আহি গুচি
যায় ভাগৰ মাৰিবলৈ গধূলিৰ বুকুত, তুমি
নাহা মোৰ ভগ্ন হৃদয়ৰ আধৰুৱা উশাহবোৰৰ
উমান লবলৈ। নিশাটো ধপলিয়াই আহে
জোনাকৰ সৈতে উমলিবলৈ, তুমি
নাহা মোৰ সেমেকা শেতেলীত বহি
মোক নিচুকাবলৈ।

অনুভৱত একলম, প্ৰেমৰ দুটি স্তৱক (2)

                (1)
প্ৰেমিক পোচাক যোৰ খুলি থৈ
জীৱনক দি যাম বলীদান
হৃদয়ৰ গভীৰ কোনৰ পৰা
ওলিয়াই আনিম মৰম ভালপোৱা
মই যদি হেৰাই যাওঁ প্ৰিয়তমা
হৃদয় খন সজতনে ৰাখিবা
                (2)
দুটি নয়ন তৰাৰ দৰে
ওঁঠ যুৰি কঁপে ঘনে ঘনে |
আৱেগৰ উতলা বা হৈ ,
মন উৰা মাৰে অসীমৰ পৰা অসীমলৈ |
বিবেকৰ যুদ্ধত নৈতিক পৰাজয়
প্ৰশ্ন কৰোঁ নিজেই নিজকে |
তুমি কোন পৰী ?
চকুত চকু থৈ কিবা ক'বা নেকি....
স্তব্ধ হওঁক এপলক বুকুৰ কম্পন |

প্ৰেমৰ দুটা স্তৱক

         (1)
প্ৰভাতৰ আগমণত
সূৰ্যমুখী ফুল ফুলি উঠাৰ দৰেই
যৌৱনৰ পৰশ পাই
লাজুক হোৱা তোমাৰ চাৱনি ;
তাতেই বিলীন হৈ যাও মই
সোনোৱালী যৌৱনৰ ঠিকনা
বিচাৰি ।

           (2)
তোমাৰ…..
কাজলসনা এযুৰি অপ্সৰাময়ী নয়ন
একোচা দীঘল চুলি
চুটি নিস্তেজ হাঁহি আৰু
সলাজ লাৱণ্যময়ী চাৱনিৰ বাবেই
মোৰ হৃদয়ৰ বননিত
ফুলি উঠিল
শুভ্ৰ কঁহুৱা ফুল |
               
                     
  

প্ৰিয়তমালৈ এখনি প্ৰেমৰ চিঠি

মৰমৰ প্ৰিয়তমা,
মৰম লবা । আশা কৰো তুমি কুশলে আছা ।
প্ৰিয়তমা তোমাক দিনে দিনে দেখি দেখি
মোৰ বুকুৰ হিয়া ভৰি থকা মৰমবোৰ, মোৰ মনৰফুলনিত এপাহ গোলাপ হৈ ফুলি
উঠিছে। আচলতে ফুলি উঠা এই গোলাপ
পাহ, মোৰ মনত দুলি থকা তোমাৰ
প্ৰতিচ্ছৱি। ৰাতি ৰাতিজোনাকীবোৰে মোক তোমাৰে কথাকয়। জোনাকীবোৰেও বুজে যে মইতোমাক কিমান ভালপাওঁ। বৰষুণেওআনে মোৰ বুকুৰ মাজলৈ তোমাৰ এটিগানৰ কবিতা। আৰু উজাগৰী ৰাতি তোমাৰ কথা ভাবি ঝিলিৰ মাতত
তোমাৰ উশাহ-নিশাহৰ শব্দ পাওঁ। ক্ৰমশঃ
পূবৰ বেলিৰ ৰাঙলী প্ৰভাতত আগলি
বাঁহৰ দৰে তুমিও নাচি উঠা মোৰ মনৰ
ভাৱনাত । আচলতে প্ৰিয়তমা,  মই তোমাৰ দুচকুৰ অগনিত জ্বলি-পুৰি মৰিব ধৰিছো। মম এডালৰ দৰে তোমাৰ ভাৱনাত গলি
গলি মই নিঃশেষ হব ধৰিছো। এই
অৱস্থাত মই কি কৰো তুমিয়েই কোৱা।

              তোমাৰ সোঁ গালৰ তুলসীপাত, যি মোৰ প্ৰতিদিনৰ প্ৰতিপলৰ মনৰ ভাৱনা আৰু অলপ মৰম জাগে তোমালৈ মোৰ তাকে ভাবি। এই যে মোৰ সোঁৱে-বাওঁৱে শূণ্য, মাথো শূণ্য! অথচ এই শূণ্যকে লৈ জীয়াই আছো আমি সকলো আৰু আছা তুমিও।

              শীত নামিছে, কুঁৱলী পৰিছে। চৌদিশনিশব্দ শীতত। এতিয়াও মই উদং গাৰেকবিতা লিখি আছো তোমাৰ বাবে। নাই, কঁপি উঠা নাই মোৰ দুহাত। তোমাক ভালপাওঁ বাবেই কিজানি মোৰ প্ৰিয়
ৰঙ সেউজীয়া বুলি শিকিলো আৰু
পালো জীয়াই থকাৰ সাহসকণ। চাব
নোখোজো তোমাৰ হৃদয়ৰ ৰঙ …পকা
আবেলিটোৰ দৰে ৰঙা নে গছ-বন-লতাৰ
দৰে সেউজীয়া। সি যি কি নহওঁক
যৌৱনৰ দুৱাৰদলিত তোমাক পালো;
বকোচাত নহয় হৃদয়ত, একেবাৰে হৃদয়তে
বুটলি ললো। মোৰ অনুভৱেৰে মোৰ হৃদয়ৰসেউজীয়াত তুমিও সেউজীয়া হলা,
তাৰপিছত লাহে লাহে বতাহ হলা আৰু
এতিয়া উশাহ। তুমি উশাহ
নোহোৱাহলে মোৰ কি হলহেতেন
তুমিয়েই কোৱা(?)।হয়তো এইবাবেই
লাহে লাহে মই তোমাক ভালপাব
ধৰিলো।

              তোমাৰ প্ৰেমত পৰিয়েই হবলা মই
বিচাৰি পালো জীৱন আৰু বিষাদ আৰু
বিষাদত নিদ্ৰাহীন ৰাতিবোৰ। আৰু
মোৰ বোধেৰে এই ধৰাত ময়েই একমাত্ৰ
সেইজন; যিজনে নিজৰ ছাঁৰ উচুপনি
নিজে শুনা পালে, জোনৰ কলিজাত
কলিজা থৈ পকাব নোৱাৰিলে
আঘোনৰ সেন্দুৰীয়া আবেলি এটা আৰু
দিব নোৱাৰিলে খোজ হালধীয়াৰ
সীমা অতিক্ৰমি সেউজীয়া দেশলৈ
বুলি। আজিলৈ ইমানতেই সামৰিছো । । ।

                                 ইতিত
                    তোমাৰ অভিমানী প্ৰেমিক
                            ইলিয়াছ হাছান

প্ৰেম ডায়েৰিৰ কিছু কথাৰে

দাপোণ দেখিলো আজি । বাৰে
বাৰে প্ৰতাৰণাৰ জালত সুমুৱাম কিয়?
প্ৰথম,দ্বিতীয়, তৃতীয়...আৰুবা কিমান
ভৰসা হেৰাব ? দুখ পাইছা ? পোৱা ।
ময়ো পাইছো । দুখ পালো বুলিয়েই মই
শুদ্ধ আৰু তুমি ভূল, এনেটো নহয় ৷ কিয়বোৰৰ
উত্তৰ নিবিচাৰিবা কোনোদিন, উত্তৰ
দিবলৈ গ'লেই মই আগৰজন হৈ পৰিম ৷
সহ্য কৰিব নোৱাৰিবা,পাগল হ'বও
নোৱাৰিবা আগৰদৰেই ৷ হৃদয়ৰ কষ্টবোৰ
অভ্যাস হ'লে যন্ত্ৰনাৰ তীব্ৰতা কমিব…
কমিবনে ? কমিব হয়তো ৷ দ্বিধাবোধৰ
কোনো সমিধান নাই মোৰ ওচৰত ৷
অনুৰোধ, কাতৰ নহ'বা কেতিয়াও ৷
স্থায়ীত্ব অবিহনেই মই থাকি যাম ৷
অলপীয়া অনুৰাগো সঁচা হ'ব পাৰে,
যিদৰে সঁচা শক্তিৰ ৰক্ষণশীলতাৰ সূত্ৰ ।
সেই সত্যক মই অস্বীকাৰ কৰিব নোৱাৰো
কোনোদিন ৷ কোনোবা অজীৰ্ণ মূহুৰ্তত
মই বৰফৰ দৰেই গোট মাৰিম ৷ তাতকৈ
"তুমিও" দুখী হৈয়ে থাকা, প্ৰৱঞ্চিত
নহ'বা ।

প্ৰিয়তমালৈ এটি কবিতা

তোমাৰ হাতত ধৰি
মৰমৰ লুকাভাকু খেলি
এৰি অহা দিনবোৰ বিচাৰিম আমি !
চকুতে চকু থৈ
দুটি ওঁঠৰ পৰশ লৈ
উটি যাম চেনেহৰ নদীতে ঐ !
হাতে হাতে হাত মিলাই
প্ৰীতিৰে সুৱাস বিলাই
যাম আমি জীৱনৰ বাটত আগুৱাই !
দীঘল তোমাৰ চুলিতাৰি
বুকুত বৈ যায় প্ৰেমৰ নদী
মিচিকি হাঁহিৰে
সপোনত তোমাকে দেখি !
সপোন হৈ তুমি আহিবা
দুচকুত মোৰ ভাঁহিবা
বুকুৰ মাজত মোক আকোঁৱালি ধৰিবা ।  । । ।
✍✍✍হাছান✍✍✍

মোৰ ডায়েৰিৰ এটি পৃষ্ঠা

এনেকৈয়ে এদিন পৰিচিত নাম্বাৰৰ

পৰা ফোন অহা বন্ধ হৈ যাব,তাৰ লগে

লগে মেছেজ অহাও বন্ধ হ'ব!!!

গুড মর্নিং, কি কৰিছা, কিবা খালা

নে? এনে নানান প্রশ্নৰ ভাণ্ডাৰত আৰু

কোনো কথা জমা হৈ নাথাকিব...।

যিজনে মোৰ মাতটো নুশুনাকৈ শুৱ

পৰা নাছিল তাই মোৰ ফোন

ৰিচিভ নকৰিব...।

মোৰ কান্দোন তাইৰ বাবে নাটক

সদৃশ হ'ব!!!

অথচ...

সেই একেজন মানুহেই!!!

যাৰ কাষত মোৰ "আজিৰ মন বেয়া

লগা" কথাটি শুনিলেই হুলস্থুল আৰম্ভ কৰি

দিছিল...।

মানুহজনৰ আচাৰ আচৰণ সকলো পৰিবর্তন

হৈ যাব!!!

মই অবিহনেও তাই সঁচাকৈ ভালে

থাকিব।

মই অবিহনে...

অন্য কাৰোবাক পালেতো কথাই নাই

তাইক কোনে পায়!!

অতীতত তাইৰ

গভীৰ ভালপোৱা, কেয়াৰিং,

বর্তমানে তাইৰ অবহেলা, অনুপস্থিতি

এই সকলো বিলাকৰ মাজত নিঃশেষ হৈ

থাকিম মই।

ফুচফুচাই কথা পতা,

মা-দেউতাৰ মাত শুনিলে মোবাইল

গাৰু তলত থৈ টোপনিৰ ভাও ধৰি থকা

ৰাতিবিলাক মই অকলেই পাৰ কৰিব

লাগিব!!!

কিন্তু হয়!!!

মোৰ সৈতে থাকিব সেইবিলাক

ৰাতিৰ স্মৃতি, চকুৰ পানী।

তথাপিও প্রার্থনাৰত অৱস্থাত

থাকোতে মই কবলৈ নাপাহৰে

"এবাৰ যদি তাই উভতি আহিল হয়

তেন্তে আৰু খং নকৰিম, ফোন

নাকাটিম,সকলো তাইৰ মতে কৰিম!!"

কিন্তু নাই তাই উভতি নাহে

দৃশ্যপট সলনি হৈ যায় মাথো সলনি নহয়

মই

সলনি নহয় মোৰ ভালপোৱা আৰু মোৰ অভ্যাস!

মোৰ জন্মদিন উপলক্ষে যিসকল ব্যক্তিয়ে শুভাশীষেৰে মোক ধন্য কৰিলে তেখেত সকলৰ হাতত মৰমেৰে মোৰ এই সৰু কবিতাটো আগবঢ়ালো । মোৰ জন্মদিনত

মোৰ জন্মদিন উপলক্ষে যিসকল ব্যক্তিয়ে
শুভাশীষেৰে মোক ধন্য কৰিলে তেখেত সকলৰ হাতত মৰমেৰে মোৰ এই  সৰু কবিতাটো আগবঢ়ালো ।
মোৰ জন্মদিনত
**************
মোৰ জন্মদিনত
কৰবাত নহয় কৰবাত এটা হত্যাকাণ্ড
সংঘটিত হৈছে
কৰবাত নহয় কৰবাত এগৰাকী নাৰী
ধৰ্ষিতা হৈছে
বোমাৰে উৰুৱাই দিয়া হৈছে একোখন
দলং
অথবা জ্বলাই দিয়া হৈছে নিৰিহৰ ঘৰ
ভোকৰ এটা যাতনা লৈ
ফুটপাথত পৰি আছে সহস্ৰ অঘৰী
তেনেস্থলত কি স'তে উদযাপন কৰিম
মোৰ জন্মদিন ?
মোৰ জন্মদিনত
হয়তোবা নিষ্ঠুৰ আততায়ীৰ গুলীত
কৰবাত নহয় কৰবাত থকাসৰকা হৈছে
ফুল কুমলীয়া শিশু অথবা মাতৃৰ বুকু
দেশে দেশে বিয়পিছে বিদ্বেষ
ভাতৃঘাতী সংঘৰ্ষত নিহত হৈছে
অজস্ৰ তেজস্বী যুৱক
সহস্ৰ জনৰ বুকুৱে বুকুৱে বিয়পিছে
মুক বধিৰ আৰ্তনাদ
তেনেস্থলত আপুনিয়ে কওঁকচোন
কিদৰে সুখী হ'ম মোৰ জন্মদিনত ?
মোৰ জন্মদিনত
খং - ক্ষোভ - অভিমান বুকুত সামৰি
ঘৰ এৰি আঁতৰি যোৱা যুৱক জনৰ দৰে
ক্ৰমশঃ নিখোঁজ হৈছে শুভ সময়
দুচকুৰ ধূসৰ দৃষ্টিত বৰ্ণিল পোহৰৰ ৰেশৰ
সলনি
মাথোঁ নিচ্ছিদ্ৰ অন্ধকাৰৰ হাহাকাৰ
ৰাজনীতিৰ কুটিল পাকচক্ৰত
কৰবাত নহয় কৰবাত অকাল মৃত্যু হৈছে
এটা সপোনৰ
এতিয়া আপোনালোকেই কওঁক
কি স'তে বাৰু পালন কৰো
মোৰ জন্মদিন ?
মোৰ জন্মদিনত
আপোনালোকৰ শুভাশীষেৰে ধন্য
কৰিছে মোক
ধন্যবাদ জনাবলে' আপোনালোকক
মোৰ দেখোন ভাষাই নিখোঁজ !!
☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆
আজি মোৰ জন্মদিন উপলক্ষে যিসকল
ব্যক্তিয়ে মোক শুভাশীষেৰে ধন্য
কৰিলে তেওঁলোক আটাইকে মই
আন্তৰিক ধন্যবাদ আৰু কৃতজ্ঞতা জনালোঁ
আৰু মোৰ এই ক্ষুদ্ৰ কবিতাটি তেওঁলোকৰ
হাতত উচৰ্গা কৰিলোঁ । আপোনালোক
আটাইৰে শুভ হওঁক ।
** ধন্যবাদ সহকাৰে **

আজিযে মোৰ বিৰাট ট্ৰেজেডী

আজিযে মোৰ বিৰাট ট্ৰেজেডী 

সপোন কোঁৱৰী তুমি,
স্মৃতিৰ বলুকাত আঁকো মাঠো তোমাৰ ছবি,
বানে ধোৱা জীৱনৰ কৰুণ গাঁথাৰ মধুময় সঙ্গিত তুমি,
তোমাৰ সঙ্গ বিছাৰী আজি যে মোৰ বিৰাট ট্ৰেজেডী ।

মৰিছিকাৰ দৰে হেৰাই গলা তুমি,
নাপাঁও ক'তযে বিছাৰি,
নামিছে প্ৰতিটো সন্ধিয়া এবুকু বিষাদ বান্ধি,
তোমাৰ কনমান মৰম বিছাৰি আজিযে মোৰ বিৰাট ট্ৰেজেডী ।
হালধীয়া সপোনৰ মিঠা অনুভৱ তুমি,
জিল-মিল ৰ'দ জাকত উঠিছিল তোমাৰ দুচকু জ্বিলিকি,
দুচকুত মেঘহৈ চকুলো বোৰ আছে উপছি,
আহা সুখৰ সমোদ্ৰত উটাই যোৱা মোৰ চকুলো নহ'লে আজিযে মোৰ বিৰাট ট্ৰেজেডী ।
হৃদয়ত বাজিছে মোৰ প্ৰেমৰ মূৰুলী,
পাৰ হয় বুকুৰে বিষাদৰ বতাহ এছাতি,
মোৰ আশাতেই নামিছো সোণালী সময়ৰ সন্ধানত,
আহা জীপাল কৰাহি মোৰ দুখৰ চাপৰি নহ'লে আজিযে মোৰ বিৰাট ট্ৰেজেডী ।

প্ৰিয়তমা তোমালৈ

তুমি মোৰ আপোন নহলেও, তুমি মোৰ সপোনকুৱৰী । । তুমি মোৰ পৰা যিমান দূৰত নাথাকা কিয়, মই তোমাৰ ওচৰত থাকো । । তুমি যিমানেই অভিমানী নোহোৱা কিয়, তুমি মোৰ হিয়াৰ লগৰী । অ মোৰ অভিমানী প্ৰিয়তমা, তোমাতেই মগ্ন এই হিয়া । । । ।

বহুদিন হ’ল এটা কবিতা লিখা নাই

বহুদিন হ’ল এটা কবিতা লিখা নাই

নৈখন শুকাই যোৱাৰে পৰা

বুকুখনো হৈ পৰিছে উকা

বহুদিন বুকুত হেঁপাহৰ সোঁত বোৱা নাই

তলসৰা বকুলে মোৰ বাট আগচি ধৰা

কাঁচিয়লি চোতালত শালিকীযুৰিয়ে দেও দি ফুৰা

আবেগবোৰে উজাই আহি বুকুতে খামুচি ধৰা

বহুদিনেই হ’ল

বহুদিন শেৱালিৰ সুবাস পোৱা নাই

তুমি আহিছিলা উশাহৰ স’তে বৈ

ময়ো বইছিলোঁ ভালপোৱাৰ গান হৈ

হেৰোৱা সুৰবোৰে আজিও বিচাৰি ফুৰিছে বাট

বহুদিন তোমাৰ প্ৰেমত পৰা নাই

বহুদিন হ’ল এটা কবিতা লিখা নাই…!!!

বিকালীয়ান বন্ধু বান্ধৱী সকললৈ

ডেউকাখনৰ তলত ইচ্ছা কৰিলেই আমি
হেৰাই যাব পাৰো। মন গ’লেই গুচি যাব
পাৰো আকাশৰ বিশালতালৈ আৰু
চৌপাশে সিঁচি দিব পাৰো মুঠি মুঠি
সেউজীয়া। বন্ধুত্ব হয়তো এনেকুৱাই—
য’ত গঢ়ি উঠে এখন বুকুৰ পৰা আন এখন বুকুলৈ
এক অদৃশ্য সাঁকো। যাৰ বাবেই হয়তো
প্ৰতিটো মুহূৰ্ততে আমি ভগাই ল’ব
পাৰো ইজনে-সিজনৰ মনৰ খবৰ। সেয়া
লাগিলে সুখৰেই হওক অথবা দুখৰ। বন্ধুত্ব
হৈছে পৃথিৱীৰ পৱিত্ৰতম সম্পৰ্ক। যাৰ
উমাল পৰশত আপুনি, মই আৰু সকলোৱেই জী
উঠো নতুনকৈ। বিচাৰি পাওঁ জীৱনৰ
অপৰূপ সৌন্দৰ্য্য। বন্ধুত্বৰ নিঃস্বাৰ্থ
ভালপোৱাত লুকাই থাকে অকৃত্ৰিম
প্ৰেম আৰু এই প্ৰেমৰ ৰাগীত মতলীয়া
হৈ উদযাপন কৰো জীৱন। যাৰ ইচ্ছাৰ
আঙুলিত ধৰি হেঁপাহ পলুৱাই তিতিব
পাৰো শাওণৰ এজাক বৰষুণত। প্ৰাণ ভৰাই
গাব পাৰো জীৱনৰ এটা গান। হাতত
হাত থৈ দৃঢ়তাৰে ক’ব পাৰো— আমি
একেখন নাৱৰেই সহযাত্ৰী।
চাৰিটা শাৰী বন্ধুসকলৰ নামত —- ” যদি
কেতিয়াবা লগ পোৱাৰ অজুহাত পাওঁ
অতীতৰ সমষ্ট ক্ষণবোৰ পুনৰ ঘূৰাই
বিচাৰিম…
এবাৰ দুচকু মুদি লওঁ আহা এৰি অহা
অতীতবোৰ পূনৰ ঘূৰাই পাম ”