তোমাৰ হাতত ধৰি
মৰমৰ লুকাভাকু খেলি
এৰি অহা দিনবোৰ বিচাৰিম আমি !
চকুতে চকু থৈ
দুটি ওঁঠৰ পৰশ লৈ
উটি যাম চেনেহৰ নদীতে ঐ !
হাতে হাতে হাত মিলাই
প্ৰীতিৰে সুৱাস বিলাই
যাম আমি জীৱনৰ বাটত আগুৱাই !
দীঘল তোমাৰ চুলিতাৰি
বুকুত বৈ যায় প্ৰেমৰ নদী
মিচিকি হাঁহিৰে
সপোনত তোমাকে দেখি !
সপোন হৈ তুমি আহিবা
দুচকুত মোৰ ভাঁহিবা
বুকুৰ মাজত মোক আকোঁৱালি ধৰিবা । । । ।
✍✍✍হাছান✍✍✍
☞☞☞ কঁপি কঁপি অহা কোলাহল হৃদয়ৰ দুখ বেদনাৰ শব্দবোৰত সৃষ্টি হোৱা অনুভৱৰ আবেগত মই এটি অন্ধকাৰ কোঠাত এখন উকা কাগজ আৰু এটি কলম লৈ বহিছো দু-এষাৰ লিখো বুলি । নাজানো জীৱনৰ শেষ কেতিয়া তথাপি সপোনৰ মাজত জীয়াই থকাৰ হেঁপাহ । হেৰুৱা সপোন কেতিয়াও দুনাই নাহে বুলি জানিও অপেক্ষাৰ বাটত ৰৈ থাকো কিজানিবা সপোনবোৰ আকৌ ঘুৰি আহে । । । ✍✍✍ইলিয়াছ হাছান✍✍✍
Tuesday, 15 August 2017
প্ৰিয়তমালৈ এটি কবিতা
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment