✍ইলিয়াছ হাছান✍
আজি কলাগুৰুজনাৰ মৃত্যু তিথি। সমগ্ৰ
অসম জুৰি তেখেতৰ শিল্পী সত্তাৰ
প্ৰতি শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জনাই ২০জুন দিনটো
"বিষ্ণু ৰাভা দিৱস" ৰূপে পালিত হৈ
আহিছে। তেখেতৰ সৃষ্টি অনুপম গীত
সমূহক এক অন্য এক ধাৰাৰ গীত ৰূপে
"ৰাভা সংগীত" ৰূপেও সময়ে স্বীকৃতি
প্ৰদান কৰিছে। তেখেতৰ শিল্পী
সত্তাৰ বিষয়ে অসমীয়াই যিমান
জানে, তাতোকৈ বেছি বহল আৰু
বহুমুখী ব্যক্তিত্বৰ ব্যক্তি আছিল বিষ্ণু
ৰাভা।
বহুধা-ব্যক্তিত্বৰ অধিকাৰী কলাগুৰু
বিষ্ণুপ্ৰসাদ ৰাভা দেৱৰ অৱদান
অসমীয়া গীতৰ জগতলৈও আছিল
অপৰিসীম। ৰাভাদেৱৰ প্ৰতিটো
গীতেই যেন একো একোটি উজ্জ্বল
মুকুতামণি। এইগৰাকী শিল্পীয়ে ৰচা
গীতৰ মাজেৰে স্বদেশপ্ৰেম,
প্ৰকৃতিপ্ৰেম, মানৱপ্ৰেম, শোষণৰ
বিৰুদ্ধে বিদ্ৰোহ, ৰোমান্টিক
চেতনা, আশাবাদ আৰু প্ৰগতিৰ ছবি
জিলিকি উঠা দেখা যায়।
তেখেতে নৱপ্ৰজন্মক আহ্বান
জনাইছিল এইবুলি যে এটা
সংস্কৃতিৱান মনৰ অধিকাৰী হ’লেহে
মুক্তিৰ যাত্ৰা জয়যাত্ৰা হ’ব।
তেখেতৰ ভাষাত –
“স্বাগত নৱাগত অতিথি
হিয়াত ফুলাম আসন থৈছো পাতি
পুষ্পিত মন্দিৰ কানন বীথি”।
ইহকাল পৰকালক বিশ্বাস কৰি প্ৰথমা
পত্নীৰ মৃত্যুৰ শোকত গভীৰ ৰোমান্টিক
ভাৱধাৰাৰে ৰাভা দেৱে এটি অতি
সুন্দৰ গীত ৰচনা কৰিছিল –
“পৰজনমৰ শুভ লগনত
যদিহে আমাৰ হয় দেখা
পূৰাবানে প্ৰিয়ে এই জনমৰ
মোৰ হিয়াৰ অপূৰ্ণ আশা..”
সঁচাই ৰাভাদেৱৰ গীতবোৰ চিৰসেউজ,
যুগমীয়া, অসমৰ অসমীয়া সমাজৰ
অসমীয়া গীতৰ সম্পদ।
গোটেই জীৱন গীত গাই, নাট কৰি,
নাচি-বাগি এদিন এইগৰাকী মহান
শিল্পী ৰাভাদেৱ নিজেই গুচি গ’ল
প্ৰলয় নাচোনেৰে। ১৯৬৯ চনৰ ২০ জুনৰ
দিনা কলাগুৰু বিষ্ণুপ্ৰসাদ ৰাভাদেৱৰ
জীৱন নাটৰ যৱনিকা পৰিল।।
বিষ্ণু প্ৰসাদ ৰাভা চিৰদিনেই অসমৰ
ইতিহাসৰ এটি উজ্জ্বল জ্যোতিষ্ক হৈ
উজলি থাকিব।
No comments:
Post a Comment