প্ৰেম এক দেহ-মন উন্মনা কৰা
সুগন্ধ ৷ ‘তোমাৰ’ ঢৌ খেলা
চুলিৰ পৰা ভাহি আহে ৷ সুগন্ধৰ
উৎস ফুল ৷ প্ৰেম-সুগন্ধৰ উৎস
‘তোমাৰ’ ৰূপ-যৌৱন, তোমাৰ
দেহ ৷ বতাহত ভাহি অহা সুগন্ধই
ফুলপাহ নহয়, সুতীব্ৰ প্ৰেম-
অনুভূতিখিনিও কামনা নহয় ৷
প্ৰেম আৰু কামনাৰ মাজৰ
পাৰ্থক্য ইয়াতেই যে প্ৰেম
কামনাৰে সুগন্ধ! গন্ধহীন ফুলৰ
মূল্য নাই, প্ৰেমহীন কামনাৰ পুলক
নাই, শিহৰণ নাই ৷ সেয়েহে মই
‘তোমাক’ প্ৰেমেৰে ‘কামনা’
কৰোঁ ৷ ‘তোমাৰ’ শৰীৰৰ এটা
মিঠা ‘কামনা’ৰ গোন্ধ উৰি-
উৰি মোৰ নাকত লাগেহি ৷
দুহাত প্ৰসাৰি মই তোমাৰ শৰীৰ
আলিংগন কৰোঁ; তোমাৰ হৃদয়ৰ
স’তে মই প্ৰেম কৰোঁ ৷
মোৰ সমগ্ৰ চেতনা জুৰি তোমাৰ
প্ৰেম ৷ নদীৰ দৰে বয় ৷ মই আপোন-
বিভোৰ হৈ নিৰৱে বহি
তোমাকেই ভাবি থাকোঁ ৷
গভীৰ ৰাতি ক’ৰবাৰ পৰা এক
ৰহস্যময় গীতৰ সুৰ ভাহি আহে ৷ মই
গম পাওঁ, দুচকুত মোৰ নিদ্ৰা নাই,
মই সাৰে থাকি চাই থাকো
তোমালৈ; আন্ধাৰ ফালি তুমি
আহিছা, এক উজ্জ্বল অপৰূপা পৰী
হৈ!
No comments:
Post a Comment