প্ৰিয়তমা তোমালৈ: Moi bujao ki dore

Thursday, 7 April 2016

Moi bujao ki dore

দুচকুৰ নিয়ঁৰ সনা আভাসত তুমিয়েই
থাকা,
মই বুজাও কিদৰে !
আশাভৰা সপোনবোৰত তুমিয়েই থাকা,
মই বুজাও কিদৰে !
এবাৰ ভাবিবা সেই আমাৰ যুগ্ম
সংলগ্নলৈ, সেই সাগৰ ঢৌৱা
সপোনবোৰলৈ
আশাভৰা সপোনবোৰতো যে তুমিয়েই
থাকা,
মই বুজাও কিদৰে !
অভিমানৰ নাওঁ খন আৰু কিমান দূৰলৈ
মেলা,
পাৰতো যে আছে এজাক সূৱাস ৰৈ,
মই বুজাও কিদৰে !
লঠৰা জীৱনৰ চাকনৈয়াত যে কত'
প্ৰতিঘাত্,
জীৱন নদীৰ সিটো পাৰত যে কত'
সংঘাট্,
মই বুজাও কিদৰে !
এতিয়াও ভাবো তুমি বুজিবা,
মেলিবা মনৰ সঁচা দুৱাৰ
বুজিবা জীৱন এৰা ধৰাৰ এক
খন্তেকিয়া পলক, কিন্তু ....
মই বুজাও কিদৰে !

Bad boyz master mind ilias bin hasan

No comments:

Post a Comment

প্ৰি়য়তমা তোমালৈ

☞☞☞ কঁপি কঁপি অহা কোলাহল হৃদয়ৰ দুখ বেদনাৰ শব্দবোৰত সৃষ্টি হোৱা অনুভৱৰ আবেগত মই এটি অন্ধকাৰ কোঠাত এখন উকা কাগজ আৰু এটি কলম লৈ বহিছো দু-এষাৰ লিখো বুলি ।
নাজানো জীৱনৰ শেষ কেতিয়া তথাপি সপোনৰ মাজত জীয়াই থকাৰ হেঁপাহ । কিন্তু যেতিয়া মনে সজা সপোনবোৰ ভাঙি যায় তেতিয়া ! তেতিয়া জীৱন হৈ পৰে এক অপাত্ৰক আৰু মৰণ হৈ পৰে শেষ পৰিণতি । কিন্তু কোনোৱে এইটো নিবিচাৰে । কিছুমান পৰিস্থিতিয়েহে বাধ্য কৰে । বৰ্তমান মইও এক অপাত্ৰক হৈ পৰিছো । মাথোঁ হৃদয়ত লিখা আছে দুখ বেদনাৰ হিয়াভৰা গান । কোৱা হয় যেতিয়া সপোনবোৰ ওচৰত থাকে তেতিয়া একো বুজিব নোৱাৰি বা উপলব্ধি কৰিব নোৱাৰি । কিন্তু যেতিয়া আতৰি যায় তেতিয়াহে উপলব্ধি কৰা হয় আৰু নিজৰ ভুল বুজি পোৱা যায় । কিন্তু হেৰুৱা সপোনবোৰতো আৰু ঘুৰাই পোৱা টান । এতিয়া মাথোঁ বিষাদৰ স্মৃতি আৰু চকুলোবোৰ একমাত্ৰ সংগী হৈ পৰিছে । আৰু আশা, আশা হৈয়ে ৰৈ আছে । জীৱন যাত্ৰাপথত আগুৱাই যাবলৈ সাহ নোহোৱা হৈ গৈছে । অসান্তিয়ে আৱৰি ধৰিছে, এনে লাগে যেন প্ৰকাণ্ড পাহাৰ এখন মূৰৰ ওপৰত জাপি দিছে, এনে ভাৱ হয় যেন মৰি যাওঁ কিন্তু মৰিবও তো নোৱাৰো । আৰু নতুনকৈ সপোন ৰচিবও নোৱাৰো, ভয় লাগে যদি ভঙা হৃদয়ত আকৌ সপোনবোৰ মৰহি যায়, কি থাকিব তেতিয়া হৃদয়ত জ্বলি পুৰি চাই হৈ যাব । সেয়েহে এটি আশা এবুকু মৰমৰ অপেক্ষাত আজি ৰৈ আছোঁ । হেৰুৱা সপোন কেতিয়াও দুনাই নাহে বুলি জানিও অপেক্ষাৰ বাটত ৰৈ থাকো কিজানিবা সপোনবোৰ আকৌ ঘুৰি আহে । । ।
✍✍✍ইলিয়াছ হাছান✍✍✍